
Cando chegaba o inverno e as neves cubrían o Cebreiro, as avoas ao ver un paporroibo dicianlles aos cativos: estes paxariños veñen visitarnos pra lembrarnos que por moi cativo que sexas, se levas o lume ben encendido no corazón, non hai frío que te conxele.
Dito popular.
"Cuspídeme enriba cando pasedes
por diante do lugar no que eu repouse
enviándome unha húmida mensaxe
de vida e de furia necesaria".
Lois Pereiro
"Se no abrente deste día poidéramos voar sobor da nosa terra e percorrela en todas direicións, asistiríamos á maravilla dunha mañán única [...] unha infinda moitedume de luciñas e vagalumes, que son os seres innominados que ninguén recorda xa, e que todos xuntos forman o substractum insobornable da patria galega. Esas ánimas sen nome son as que crearon o idioma en que eu vos estou falando, a nosa cultura, as nosas artes, os nosos usos e costumes, i en fin, o feito diferencial de Galiza. [...] Esa moitedume de luciñas representa o povo, que nunca nos traicionou, a enerxía coleitiva, que nunca perece, i, en fin, a espranza celta, que nunca se cansa."
(Fragmento de Alba de Groria, discurso de Castelao co gallo do Día da Patria Galega de 1948 no Centro Galego de Bos Aires)
menéame