Eu ben vin estar ó moucho

Polo día das letras galegas (que xa é hoxe) eu quero rendir a miña hómenaxe a (por su posto) Rosaliíña. Pois iso... 

  Eu ben vin estar ó moucho

 Enriba d' aquel penedo:

 ¡Non che teño medo moucho,

 Moucho non che teño medo!

                     I.

      Un-ha noite, noite negra,

 Com' os pesares qu' eu teño,

 Noite filla das sombrisas

 Alas que estenden os medos;

 Hora en que cantan os galos,

 Hora en que xemen os ventos,

 En qu' as meigas bailan, bailan,

 Xuntas có demo pirmeiro,

 Arrincando verdes robres,

 Portas e tellas fendendo,

 Todas de branco vestidas

 Tendidolos brancos pelos

 Contra quen os cans oubean

 Agoirando triste enterro;

 Cando relumbrar se miran

 Antr' os toxales espesos,

 Cal encendidas candeas

 Ollos de lobo famento,

 E os ramallaxes dos montes

 Antre sí murmuxan quedos,

 E as follas secas qu' espallan

 Os aires da noite inquietos,

 En remuiños se xuntan

 Con longo estremecemento;

 Indo camiño da Igrexa,

 Soya cós meus pensamentos

 Cabo da fonte da Virxe

 Pretiño dó cimeterio,

 Dempois de sentir un sopro

 Que me deixou sin alento,

 Eu ben vin estar ó moucho

 Enriba d' aquel penedo.

                     II.

      Arrepuïñadas todas

 As carnes se me puñeron

 E os cabelos no curuto

 Fórons' erguendo direitos:

 Gotas de sudor corrian

 Afio pó lo meu peito,

 E trembaba como tremban

 As auguas cando fay vento,

 Ná pia da fonte nova

 Que sempre está revertendo.

 Aquel moucho ali fincado,

 Cal si fose ó mesmo demo,

 Fito á fito me miraba

 Có seus ollos rapiñeiros,

 Que coidei que me roubaban

 Non mais que de lonxe velos,

 De lume me paresian

 E que me queimaron penso,

 Penso qu' eran tizós roxos

 Da fogueira dos infernos

 Que pó las niñas me entraron

 Hastr' ó corazon direitos

 En el remorsos habia

 D' amoriños pecadentos...

 ¡Ay! quen ten d' eses amores

 Non pod' achar bon sosiego!

      Chovia, si Dios ten augua,

 Ventaba en tódolos ventos,

 E ensarrapicada toda

 A camiñar non m' atrevo

 Qu' ó moucho fita que fita

 M' aspera na quel penedo.

 Mais acordeime da Virxe

 Que sempre conmigo levo,

 Resoll' un Ave-Maria

 E cobrando novo alento,

 Com' os páxaros do mare,

 Nadando, paso ó regueiro,

 Corro á enriba dó valado,

 Brinco en baixo dó portelo,

 E den' ali, berro estonces

 Con cantas forzas eu teño:

 Non che teño medo moucho,

 Moucho non che teño medo.